حسین بهزاد

حسین بهزاد از نامدارترین مینیاتوریست‌های ایرانی در قرن بیستم بود که با نگاهی نوآورانه، سنت نگارگری ایرانی را بازآفرینی کرد. او با کاهش تزئینات اضافی، توجه بیشتر به آناتومی، روان‌شناسی چهره و ترکیب‌بندی آزاد، نوعی مینیاتور مدرن و انسانی آفرید که هم‌زمان وفادار به سنت و نوگرا بود. آثار او در بسیاری از روایت‌های شاهنامه، گلستان، یا داستان‌های مذهبی و عرفانی دیده می‌شود. فضای آثار بهزاد شاعرانه، نمادین و آشناست. این آثار برای فضاهایی با طراحی ایرانی، فرهنگی یا هنری مناسب‌اند؛ مانند اتاق‌های مطالعه، فضاهای سنتی یا گالری‌های ایرانی.